Woensdag 24 maart

Vandaag is de groep in tweeën verdeeld. Elke groep bracht eenbezoek aan een basisschool. Tom, Anja, Wim en Wim gingen naar de Vikingaschool en Johannes, Riki, Astrid en Petra bezochten de Gerbyschool.
We hebben allemaal een geweldige dag gehad. We keken onze ogen uit en hebben ook goede, lange gesprekken gevoerd met de directeur van de school. We voelden ons welkom en beide directeuren namen uitgebreid de tijd voor ons. Er is gesproken over van alles en nog wat. Opnieuw vielen er een aantal overeenkomsten en verschillen op. Overeenkomst is de zorg om de maatschappelijke ontwikkelingen. De individualisering van de maatschappij en de mensen en wat dat met de kinderen doet. De toenemende werkdruk, gevoeld door leerkrachten en door de directeuren.
Er zijn ook duidelijke verschillen. In Finland heeft de leerkracht heel veel autonomie. Het gestelde curriculum moet gehaald worden, maar hoe dat gebeurt mag de leerkracht helemaal zelf weten. Welke boeken, welke werkvorm, zelfs  het meubilair mag hij (mits binnen het budget) naar eigen inzicht aanpassen. Er wordt niet gesproken over gestandaardiseerde toetsen, noch over kwaliteitszorg. Kennelijk is men tevreden (terecht? het Finse onderwijs scoort toch hoog?). Er wordt ook niet systematisch gekeken naar kwaliteit en ontwikkeling van leerkrachten. "We zitten dicht bij de universiteit, we kunnen de beste krachten uitzoeken, we hebben een goed team." Natuurlijk wordt er gepraat over wat goed gaat en wat beter kan. Maar het lijkt niet op een systematische manier te gebeuren. Er wordt minder vastgelegd, niet aan schoolontwikkeldoelen, persoonlijke doelen (bekwaamheidsdossier) en ook niet aan doelen voor leerlingen met extra zorg. Wij voelden dat er veel vertrouwen is in de kunde van de leerkracht. Maakt  dit vertrouwen dat in je wordt gesteld dat je je zo verantwoordelijk voelt (op een positieve manier) dat je het graag goed wil doen?
Verder zagen we kleine groepen (15 - 25 leerlingen, afhankelijk van de leeftijd, in special educationclass zelfs minder) en veel handen in de klas. We zagen mooie ruime scholen, veel hout en veel warmte. De kinderen waren rustig en gedisciplineerd.
Onderling zijn er volgens de directeuren weinig verschillen. De Gerbyschool profileerde zich met muziek (er werd druk geoefend voor een concert, waarbij elke klas een band/een orkest vormt) en een goede leerlingzorg. De Vikingaschool was trots op het programma voor sociale veiligheid.
De ruimte om de school was gigantisch.
Op beide scholen hebben wij tussen de middag meegegeten. Alle kinderen en leerkrachten krijgen dagelijks een schoollunch.
Tijdens de evaluatie hebben we het veel gehad over het (schijnbare) verschil. Hoe zit dat nu met die kwaliteitszorg? Is die er wel of niet?  De mensen van de opleiding zeggen van wel, de directeuren kunnen niet vertellen over iets dat er op lijkt. In ieder geval worden de resultaten van onderzoeken (anders dan bij ons) niet openbaar gemaakt. Niet door de scholen zelf en ook niet door een instantie zoals onze inspectie. Het lijkt erop dat dit nog een leuk gespreksonderwerp gaat worden in de slotdiscussie op vrijdagmiddag.
's Avonds waren we voor een aperitief bij Tjorbjörn thuis uitgenodigd. Opnieuw bleek hoe gastvrij men hier is. Samen met zijn vrouw Maria ontving hij ons en we mochten hun hele appartement bekijken. Na een klein hapje en een drankje vertrokken we met Tjorbjörn en Maria naar het restaurant om samen te eten. Tijdens het eten werd er nog uitgebreid verder gesproken over onderwijs, gezinszorg, vakanties, Pampas (het plaatselijke studentenfeest dat vrijdag gaat plaatsvinden) en... de eventuele mogelijkheid om een tochtje met de hondenslede te maken. Maar dat laatste is nog even afwachten.

Morgen brengen we een bezoek aan een school voor grade 7 tot 9 (vanaf 12 jaar) en een school voor speciaal onderwijs.